Herbata Dian Hong (chiń. „Czerwona Herbata Yunnan”) to stosunkowo niedawny wynalazek chińskich technologów. Jej historia sięga 1938 roku, kiedy to pierwsze partie nowej czerwonej herbaty trafiły na rynek zagraniczny, aby odzyskać utraconą wcześniej przewagę herbat indyjskich i cejlońskich. Delikatna i słodka, znacznie mniej cierpka niż herbaty indyjskie i lankijskie, Dian Hong szybko podbiła rynek i stała się jedną z najsłynniejszych odmian chińskiej czerwonej herbaty. Prawdopodobnie najbardziej rozpoznawalną z odmian Dian Hong, dzięki unikalnemu kształtowi produktu końcowego, jest odmiana Song Zhen (chiń. „Igły Sosnowe”), której nazwa mówi sama za siebie. W zależności od poziomu jakości, liście herbaty mogą mieć kolor od czarno-pomarańczowego z niewielką ilością czerwonych pąków, do jednorodnego, „igła w igłę”, wysokiej jakości produktu, wykonanego niemal wyłącznie z pąków, o bogatym smaku i aromacie oraz dość wysokiej zawartości kofeiny i L-teaniny.
Ta odmiana charakteryzuje się bardzo wysoką jakością. Wygląd liścia należy do najpiękniejszych wśród wszystkich odmian chińskiej herbaty. Złocistoczerwone, strzałkowate „igły” o jednakowej wielkości, przypominające suszone igły sosnowe, są bardzo przyjemne w dotyku dzięki delikatnemu, aksamitnemu puchowi. Wydzielają kwaskowato-korzenny aromat suszonych pomidorów, bazylii, miodu i skórki mandarynki. Po podgrzaniu z oddechem pojawia się „piernik” – aromat przypominający mieszankę cynamonu, gałki muszkatołowej i goździków.
Tę herbatę Dian Hong najlepiej parzyć w lekko schłodzonej wodzie o temperaturze 90-85 stopni. Bardziej ekonomiczne odmiany wybaczą parzenie wrzątkiem, ale tutaj lepiej zadowolić się łagodniejszą temperaturą, aby nie stracić aromatu. Do przeciętnego gaiwanu wystarczy 5-6 gramów liści herbaty, a 1,5-2 gramy wystarczą na zwykłą szklankę lub termos o pojemności 0,5 l. Wysokiej jakości herbata nie ma gorzkiego posmaku i nadaje się do parzenia w termosie.
Napar jest pomarańczowo-piaskowy, w kolorze dżemu jabłkowego, lekko opalizujący dzięki zawieszeniu puchu z tyłu liścia herbaty. Zapach jest owocowy, cukierniczy: kompozycja przypomina przede wszystkim strudel jabłkowy z cynamonem i gałką muszkatołową. Smak jest bardziej stonowany: gładki, słodko-kwaśny, lekko pieczony, jakby do herbaty dodano palony cukier. W ogólnej harmonii wyczuwalne są słodkie jabłko, piernik, kremowy toffi i odrobina kwaskowatości. Herbata zachowuje ogólną gamę smaków owocowej słodyczy i ciasta przez cały czas parzenia. Posmak jest delikatny, lekki, kwaskowato-miodowy.
Herbata dobrze rozgrzewa, zapewnia równowagę, koncentrację i pewność siebie. Szczególnie polecana w chłodne dni. Nadaje się do długiej pracy lub czytania, najważniejsze jest, aby coś robić: gorąca woda uwalnia dużą ilość kofeiny z nerkowego surowca. Odmiana przypadnie do gustu miłośnikom czerwonych („czarnych”) herbat i generalnie nie odbiega zbytnio od tradycyjnego wyobrażenia o filiżance herbaty, jest tylko znacznie smaczniejsza i bogatsza w doznania. Poczęstuj osobę, która wcześniej piła herbatę z supermarketu tylko z cukrem, a z pewnością jej posmakuje.